"ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑΣ"

Η ζωγραφική της Μητσάκου έχει ως αφετηρία τη μακρά αναστροφή της με το καράβι και τη σπουδή της μορφής του, ενώ θέμα της είναι η διερεύνηση των μεταβολών στις οποίες υποβάλλεται η ναυτική μορφή κατά τη μεταγραφή της στον πίνακα. Ηζωγράφος ασχολείται όχι με το πλοίο της ανοιχτής θάλασσας, αλλά με το παροπλισμένο, αυτό που έχει αγκυροβολήσει οριστικά στους όρμους του Περάματος και προορίζεται να διαλυθεί. Η Μητσάκου αγαπά να επισκέπτεται τα παλιά πλεούμενα, να περιέρχεται το άξενο εσωτερικό ψηλαφώντας το σάπιο ξύλο και το σκουριασμένο σίδερο, να ανασυνιστα την όψη του σκάφους που χάνεται.
Σε παλαιότερα έργα της παρουσίασε μεμονωμένα τμήματα του πλοίου - τοιχώματα, μηχανήματα, αλυσίδες - με την πρόθεση να υποδείξη το αισθητικό ενδιαφέρον τους.Έκπληξη προκάλεσε τότε η ευστοχία των επιλογών της, η τόλμη των μορφολογικών της θέσεων, η άνεση με την οποία υπέτασσε τις μεγάλες διαστάσεις και, ιδιαιτέρως, η δύναμη της γραφής της.Πρόκειται για ένα ιδίωμα ρεαλιστικό,με αδρά περιγράμματα και χρώματα πιστά σε ό,τι παραδίδει η φυσική εικόνα :σκούρο καφέ, βαθύ πράσινο, μαύρο και μια περιορισμένη κλίμακα του γκρίζου.
Η τελευταία δουλεία της είναι εξελεκτική συνέχεια της προηγούμενης με κατεύθυνση προς την αφαίρεση. Το καράβι την εμπνεεί και πάλι ως σύνθεση τμημάτων τα οποία τώρα μετασχηματίζονται σε επιμήκη επίπεδα, οριζόντια ή καμπύλα,ζώνες χρωματικές που παρατίθενται ή συμπλέκονται σε ένα δίκτυι που ανακαλεί μεν αόριστα το σύνολο από το οποίο έχει προέλθει, αλλά τείνει να γίνει, και συχνά είναι , μια αφηρημένη επιφάνεια. Το χρώμα, παρά την ένταση του τόνου, προδίδει και το χρόνο και τη φθορά.Είναι αυτό κυρίως που ανασυνδέει το πρότυπο με την εικαστική του κατάληξη. Εάν η αφετηρία της παράστασης είναι επίσης η νέα διάρθωση και λειτουργία που έχει προσλάβει αυτή του αφηρημένου έργου. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι, παρά τις μεταβολές, η νέα εικόνα διατηρεί πυκνότατη την ατμόσφαιρα του καραβιού. Επικρατεί και εδώ η ανησυχία του κλειστού χώρου, το μυστήριο, το δέος που γεννούν οι σκοτείνες τραυματισμένες επιφάνειες, οι ρωγμές και οι τυφλοί διάδρομοι.
Στους πρόσφατους πίνακες είναι αισθητή η παρουσία των πρώτων Ελλήνων ζωγράφων της αφαίρεσης, αλλά τούτο δεν μειώνει την αυθεντικότητά τους. Το μεταίχμιο, άλλωστε, στο οποίο κινείται η ζωγραφική της Μητσάκου είναι προσωπική της κατάσταση. Αυθεντική πάντοτε είναι η ρωμαλέα γραφή της, η τόλμη του μεγέθους και των σμικρύνσεων, των προεκτάσεων και της πλοκής, ο δυναμικός τρόπος υποβολής ενός συναισθηματικού φόρτου που ευθέως παραπέμπει στον piranesi.

Painters

Iris Xila Xanalatos
Dora Charalampaki
Stavroula Mitsakou